Park krajobrazowy

Dane podstawowe

• Nazwa: Park Krajobrazowy Doliny Sanu
• Data utworzenia: 1992-03-27
• Powierzchnia [ha]: 27728,0000

Położenie formy ochrony przyrody

• Województwa, w których znajduje się obiekt: podkarpackie
• Powiaty: leski, bieszczadzki
• Gminy: Lutowiska (gmina wiejska), Solina (gmina wiejska), Czarna (gmina wiejska)
• Tekstowy opis granic: 1. Ilekroć w opisie granicy jest mowa o „punkcie Nr…” należy przez to rozumieć punkt załamania granicy o współrzędnych wykazanych w załączniku nr 3. 2. Począwszy od północy granica Parku Krajobrazowego Doliny Sanu umownie rozpoczyna się we wsi Sakowczyk w miejscu przecięcia drogi powiatowej Sakowczyk-Zawóz z drogą wojewódzką Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) i biegnie linią ciągłą, kolejnymi, opisanymi niżej, odcinkami: 1) w kierunku wschodnim drogą wojewódzką Hoczew-Czarna do miejscowości Rajskie (punkt Nr 62), 2) w kierunku południowo-zachodnim drogą lokalną do skraju kompleksu leśnego (punkt Nr 103), 3) w kierunku północno-wschodnim, granicą lasów państwowych do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna w miejscowości Rajskie (punkt Nr 129), 4) w kierunku wschodnim drogą wojewódzką Hoczew-Czarna do miejscowości Chrewt (punkt Nr 267), 5) w kierunku południowo-wschodnim potokiem Czarna do miejscowości Polana ( punkt Nr 354), 6) w kierunku południowo-wschodnim terenami rolnymi, terenami leśnymi, granicą polno leśną, potokiem Głuchy, ponownie terenami leśnymi i granicą lasów państwowych, terenami przyległymi do potoku Z Góry Obryt, do drogi wojewódzkiej Ustrzyki Dolne-Ustrzyki Górne (punkt Nr 717) 7) w kierunku południowym ww. drogą wojewódzką do granicy lasów państwowych (punkt Nr 731), 8) w kierunku wschodnim granicą lasów państwowych do polsko-ukraińskiej granicy państwowej (punkt Nr 748), Opisany fragment północnej granicy Parku Krajobrazowego Doliny Sanu na odcinku od drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) do polsko-ukraińskiej granicy państwowej (punkt Nr 748) stanowi jednocześnie południową granicę Wschodniobeskidzkiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. 9) w kierunku południowo-wschodnim granicą państwową do granicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego (kompleks Tarnawa) (punkt Nr 1176), z zastrzeżeniem pkt 3, 10) w kierunku południowo-wschodnim, zachodnią granicą Bieszczadzkiego Parku Narodowego (kompleks Tarnawa) do ponownego zetknięcia z polsko-ukraińską granicą państwową, (punkt Nr 1602), 11) w kierunku południowo-zachodnim granicą państwową do granicy kompleksu głównego Bieszczadzkiego Parku Narodowego (punkt Nr 1801), z zastrzeżeniem pkt 3, 12) w kierunku północno-zachodnim północną granicą głównego kompleksu Bieszczadzkiego Parku Narodowego do wschodniej granicy Gminy Cisna (punkt Nr 2885), 13) w kierunku północno-zachodnim terenami leśnymi do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna, skąd rozpoczęto opis granicy. Opisany fragment zachodniej granicy Parku Krajobrazowego Doliny Sanu, na odcinku od styku granicy kompleksu głównego Bieszczadzkiego Parku Narodowego, i wschodniej granicy administracyjnej Gminy Cisna (punktu Nr 2885) do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) stanowi jednocześnie wschodnią granicę Ciśniańsko-Wetlińskiego parku Krajobrazowego. 3. W przypadku rozbieżności między przebiegiem granicy Parku wyznaczonym punktami jej załamania, pomiędzy punktem Nr 748 i punktem Nr 1176, oraz a pomiędzy punktem Nr 1602 i punktem Nr 1801 a faktycznym przebiegiem polsko-ukraińskiej granicy państwowej, za prawidłowy przebieg granicy Parku należy uznać granicę państwową. 4. Do Parku nie należą enklawy zewnętrzne Bieszczadzkiego Parku Narodowego: 1) działka nr 134/5 obręb Zatwarnica, gmina Lutowiska 2) działki nr 67/7, nr 67/9, obręb Nasiczne, gmina Lutowiska 3) działka nr 56, obręb Pszczeliny, gmina Lutowiska
• Pokaż obiekt na mapie:

Ochrona

• Opis celów ochrony: Ustala się następujące szczególne cele ochrony Parku: 1. dla ochrony przyrody nieożywionej: 1) zachowanie charakterystycznych elementów przyrody nieożywionej, stanowiących świadectwo przeszłości geologicznej regionu, w tym także zjawisk i obiektów o charakterze antropogenicznym; 2) podtrzymanie naturalnych procesów kształtujących powierzchnię ziemi, zachowanie warunków siedliskowych do funkcjonowania ekosystemów oraz zachowanie reliktowych zabytków przyrody nieożywionej; 3) ograniczanie antropogenicznych przekształceń powierzchni ziemi; 4) udostępnianie dla celów naukowych, edukacyjnych i krajoznawczych cennych obiektów przyrody nieożywionej; 5) utrzymanie w stanie naturalnym terenów źródliskowych; 6) utrzymanie stanu czystości wód powierzchniowych oraz ochrona wód powierzchniowych i podziemnych, 2. dla ochrony przyrody ożywionej: 1) szaty roślinnej: a) zapewnienie trwałości lokalnych populacji gatunków roślin chronionych, rzadkich i zagrożonych; b) zachowanie pełnej różnorodności florystycznej w odniesieniu do wszystkich grup systematycznych; c) ograniczanie procesu neofityzacji flory; d) zachowanie pełnego inwentarza zbiorowisk roślinnych, w szczególności naturalnych i półnaturalnych, a także antropogenicznych związanych z tradycyjnymi formami zagospodarowania (fitocenozy segetalne), zachowanie wszystkich istotnych i charakterystycznych dla środowiska przyrodniczego typów ekosystemów, 2) dla ochrony fauny: a) zachowanie pełnego inwentarza naturalnej fauny w odniesieniu do wszystkich grup systematycznych; b) zapewnienie trwałości lokalnych populacji gatunków zwierząt chronionych, rzadkich i zagrożonych; c) zachowanie korytarzy ekologicznych. 3) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów, 3. dla ochrony dóbr kultury: 1) zachowanie i ochrona zabytków kultury materialnej, a zwłaszcza cerkwi, kościołów, młynów, kapliczek i krzyży przydrożnych; 2) zachowanie i udostępnianie miejsc pamięci narodowej oraz śladów historii regionu, w szczególności udokumentowanych stanowisk archeologicznych; 3) zachowanie charakterystycznych cech architektury wiejskiej: budownictwa drewnianego oraz obiektów wykonanych ze skał fliszowych; 4) kultywowanie i przywracanie tradycyjnej kultury ludowej; 5) porządkowanie rodzimego krajobrazu kulturowego polegające m.in. na ochronie i restauracji jego charakterystycznych elementów; 6) udostępnianie istniejących zasobów kulturowych dla celów naukowych, krajoznawczych i edukacyjnych, 4. dla ochrony walorów krajobrazu: 1) zachowanie w niewielkim stopniu przekształconego krajobrazu rolniczego wynikającego z prowadzenia ekstensywnej gospodarki rolnej; 2) zachowanie różnorodnych odsłonięć geologicznych oraz wychodni skalnych; 3) zachowanie istniejącego krajobrazu wraz z jego składnikami, walorami fizjonomicznymi i wiązaniami ekologicznymi; 4) zachowanie ciągów i punktów widokowych w celu udostępniania turystom; 5) zapobieganie dewastacji i degradacji krajobrazu.
• Czy obowiązuje ochrona na podstawie prawa międzynarodowego? Nie

Czy obowiązuje plan ochrony? Nie

Zarządzanie

Nazwa sprawującego nadzór: Zarząd Województwa Podkarpackiego