Obszar chronionego krajobrazu

Dane podstawowe

  • Konecko-Łopuszniański
  • 1995-11-21
  • 98287,0000
  • Charakterystycznymi cechami urozmaiconej, pagórkowatej rzeźby są szerokie kopulaste pagóry, garby i stoliwa-rozwinięte na wychodniach piaskowców i piaskowcowo-mułowcowo-ilastych skał wieku dolnojurajskiego (lias), a w części wsch. i płd. obszaru, także wieku dolnotriasowego (ret). Z kompleksami tych skał związane było historyczne już dziś kopalnictwo syderytowo-lionitowych rud żelaza i przemysł metalurgiczny, a współcześnie ważne gospodarczo zbiorniki podziemnych wód pitnych (Konecki i Zagnańsk) zaszeregowane do karegorii chronionych Głównych Zbiorników Wód Podziemnych (GZWP). Zarówno zbocza wzniesień jak i rozdzielające je doliny rzeczne i obniżenia wypełnione są piaszczysto-gliniastymi, lodowcowymi i wodno-lodowcowymi osadami czwartorzędowymi. W dolinach rzek występują holoceńskie namuły i mady, a często także torfowiska. Obszary te stanowią ważny regionalny wododziałowy węzeł hydrograficzny, gdzie biorą początek liczne rzeki zasilane przez często wystepujące tu źródła, młaki i wysieki. Położone są tutaj źródła prawobrzegowych dopływów Pilicy:Czarnej Koneckiej, Czarnej Włoszczowskiej, Nowej Czarnej, Czarnej Taraski i Drzewiczki, a także stąd wypływają Radomka, Kamienna oraz Łośna-lewobrzeżny dopływ Białej Nidy. Na podłożu kwaśnych skał krzemionkowych wykształciły się zwarte kompleksy leśne (Lasy Koneckie, Lasy Radoszyckie) oraz mozaikowe krajobrazy leśno-łąkowe i polne. Są to w większości zbiorowiska roślinne prawidłowo wykształcone o charakterze naturalnym, odznaczające się wielogatunkowymi drzewostanami, w których dominują jodła i sosna z domieszką dębu, świerka, buka i graba. W pół. i płd.-wsch. części OChK przeważają kwaśne i mineralne siedliska borowe, które w zależności od poziomu wód gruntowych porośnięte są przez bory mieszane z jodłą, świeże bory sosnowe, wilgotne bory sosnowe, zbiorowiska mszystego jodłowego i boru bagiennego rozwijające się na terenach płaskich i w zagłębieniach terenu. W płd. części OChK kompleksy leśne, o podobnym składzie fitocenotycznym, są znacznie bardziej rozczłonkowane i tworza mozaikę ze zbiorowiskami nieleśnymi, zwłaszcza łąkami, torfowiskami wysokimi i wrzosowiskami. Konecko-Łopuszański OChK jest w skali województwa Kieleckiego szczególnie bogaty w fałnę. Wysoka jest zarówno liczebność populacji zwierząt łownych (łosia, jelenia, dzika, sarny, cietrzewia), jak również liczne miejsca lęgowe i ostoje ptactwa w tym takich gatunków rzadkich jak bocian czarny, łabądź niemy. Zabytki kultury materialnej związane są na tym obszarze głównie z tradycjami Staropolskiego Okręgu Przemysłowego i obejmują pozostałości licznych w XIX wieku i do tej pory XX wieku kopaliny rudy żelaza, a nad rzekami nieliczne już zabytki urządzeń hydrotechnicznych i budownictwa przemysłowego związanego z hutnictwem i przetwórstwem żelaza.

Dane aktu prawnego o utworzeniu, ustanowieniu lub wyznaczeniu
lp.TytułMiejsce publikacjiOznaczenie Dziennika UrzędowegoData publikacjiPlikiOdnośniki
1 Rozporządzenie Nr 12/95 Wojewody Kieleckiego z dnia 29 września 1995 r. w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie kieleckimDz. Urz. Woj. KieleckiegoDz. Urz. z 1995 r. Nr 21, poz. 1451995-11-06

Dane pozostałych aktów prawnych
lp.TytułMiejsce publikacjiOznaczenie Dziennika UrzędowegoData publikacjiPlikiOdnośniki
1 ROZPORZĄDZENIE Nr 48/2002 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 23 lipca 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie kieleckim.Dz. Urz. Województwa ŚwiętokrzyskiegoDz. Urz. z 2002 r. Nr 108, poz. 12752002-07-23
2 ROZPORZĄDZENIE Nr 89/2005 WOJEWODY ŚWIĘTOKRZYSKIEGO z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazuDz. Urz. Województwa ŚwiętokrzyskiegoDz. Urz. z 2005 r. Nr 156, poz. 19502005-07-20
3 ROZPORZĄDZENIE Nr 17/2009 WOJEWODY ŚWIĘTOKRZYSKIEGO z dnia 16 lutego 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obszarów chronionego krajobrazuDz. Urz. Województwa ŚwiętokrzyskiegoDz. Urz. z 2009 r. Nr 42, poz. 6292009-02-16
4 UCHWAŁA NR XXXV/616/13 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA ŚWIĘTOKRZYSKIEGO z dnia 23 września 2013 r. dotycząca wyznaczenia Konecko-Łopuszniańskiego Obszaru Chronionego KrajobrazuDz. Urz. Województwa ŚwiętokrzyskiegoDz. Urz. z 2013 r. poz. 33082013-10-01

Położenie formy ochrony przyrody

  • świętokrzyskie
  • konecki, kielecki, włoszczowski, jędrzejowski, skarżyski
  • Piekoszów (gmina miejsko-wiejska), Krasocin (gmina wiejska), Radoszyce (gmina miejsko-wiejska), Końskie (gmina miejsko-wiejska), Łopuszno (gmina miejsko-wiejska), Słupia Konecka (gmina wiejska), Bliżyn (gmina wiejska), Smyków (gmina wiejska), Ruda Maleniecka (gmina wiejska), Strawczyn (gmina wiejska), Mniów (gmina wiejska), Stąporków (gmina miejsko-wiejska), Małogoszcz (gmina miejsko-wiejska)
  • Opis granic Konecko-Łopuszniańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr XXXV/616/13 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego z dnia 23 września 2013 r. dotycząca wyznaczenia Konecko-Łopuszniańskiego obszaru Chronionego Krajobrazu) K-ŁOChK położony jest w północno-zachodniej części województwa świętokrzyskiego. Północna granica K-ŁOChK biegnie od doliny rz. Czarna Maleniecka na wschód wzdłuż granicy województw świętokrzyskiego i łódzkiego, z którą pokrywają się północne granice obrębów: Kołoniec, Machory, Maleniec oraz Koliszowy, gm. Ruda Maleniecka. Od punktu styku granicy województwa z granicami gmin Końskie i Ruda Maleniecka granica skręca w kierunku południowo - wschodnim, biegnąc wzdłuż granicy gmin Ruda Maleniecka i Końskie, wzdłuż rzeki Wąglanki, zgodnie z północnymi granicami obrębów Stary Dziebałtów i Brody. W okolicach Zaborcza dochodzi do granicy m. Końskie, wzdłuż której omijając je od południa biegnie do najdalej na wschód wysuniętej części miasta o nazwie Stary Młyn, skąd, zmieniając kierunek na północno - wschodni, pokrywa się z zachodnią i północną granicą obrębu Koczwara, a następnie zgodnie z północną granicą obrębu Stara Kuźnica i zachodnią granicą obrębu Baczyna. Tutaj, po przecięciu drogi Baczyna - Rogówek dochodzi do granicy województw świętokrzyskiego i mazowieckiego i biegnie tą granica generalnie na wschód, aż do granicy m. Skarżysko - Kamienna, wzdłuż której skręca na południe, odchodząc od granicy województw. Biegnąc wzdłuż wschodnich granic obrębów Zagórze i Brzeście, granica K-ŁOChK osiąga dolinę Kamiennej w okolicach Wołowa. Tutaj skręca w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż południowych granic obrębów Brzeście, Zagórze, Ubyszów, Gostków, Górki i Płaczków. Następnie granica biegnie zgodnie z południową granicą gminy Stąporków do przysiółka Opcinek i dalej w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy obrębów: Odrowąż, Świerczów, Włochów, Gosań i Duraczów, południowej i wschodniej granicy obrębu Modrzewina, wschodniej granicy obrębów Kamienna Wola i Adamek, wschodniej i południowej granicy obrębu Baran, fragmentu południowej granicy obrębu Zaborowice, południowej granicy obrębów Przełom, Zachybie, Salata, Straszów i Pałęgi, aż do Wólki Kłuckiej, gdzie osiąga granicę gmin Mniów i Łopuszno. Stąd granica skręca na południe i biegnie zgodnie ze wschodnią granicą gminy Łopuszno, aż do północnej granicy obrębu Korczyn, w gm. Strawczyn, fragmentem której wzdłuż Łososiny oraz północną granicą obrębu Małogoskie skręca na wschód, a następnie ostro na południe wzdłuż wschodnich granic obrębów: Małogoskie, Łosień i Łubno. Dalej biegnie południową granicą obrębu Łosienek, wschodnią, południową i zachodnią granicą obrębu Lesica (gdzie osiąga granicę gmin Piekoszów i Łopuszno), fragmentem południowej granicy obrębu: Ruda Zajączkowska do przecięcia się z rzeką Wierna Rzeka (Łososiną), którą blisko 40 m. w dół znów do przecięcia się z południową granicą obrębu Ruda Zajączkowska, dalej południowymi granicami obrębów: Ruda Zajączkowska, Gnieździska w gm. Łopuszno do granicy z gminą Małogoszcz i dalej wzdłuż linii kolejowej do mostka na prawym bezimiennym dopływie rz. Wiernej Rzeki (Łososiny), gdzie zmienia kierunek na południowy biegnąc w stronę Małogoszcza i kontynuuje się wzdłuż linii kolejowej do Zakrucza. Stąd granica biegnie w kierunku północno-zachodnim generalnie wzdłuż południowej granicy obrębu Zakrucze, przecinając obręb Skorków wzdłuż drogi lokalnej, a następnie południową granicą obrębu Gnieździska, wzdłuż podnóży pasma Przedborsko - Małogoskiego omijając przemysłowe tereny cementowni Małogoszcz i zakładów wydobywczo - przetwórczych w Bukowej. Granica K-ŁOChK biegnie zgodnie z zachodnimi granicami obrębów Mieczyn, Jakubów, ponownie Mieczyn do przecięcia się z granicą działki nr 488 obrębu Mieczyn, następnie wschodnimi granicami działek numer 488 i 429 przecinając działki numer 552 i 522, następnie zachodnią granicą obrębu: Wojciechów do przecięcia się z wschodnią granicą działki numer 12 i wzdłuż tej granicy do północno - wschodniej granicy obrębu Wojciechów, następnie wzdłuż niej i zachodnich granic obrębów: Wojciechów, Antonielów, Jasień, Rudniki, Mnin, Słupia, Olszówka, Radwanów Kolonia oraz Biały Ług, a następnie fragmentem południowej granicy obrębu Szkucin (gm. Ruda Maleniecka). W okolicach miejscowości Budy granica K-ŁOChK osiąga granicę gminy Fałków i biegnie dalej wzdłuż granicy tej gminy generalnie w kierunku północnym aż do doliny rz. Czarnej Malenieckiej i granicy województw świętokrzyskiego i łódzkiego, gdzie zamyka się opisywany obszar. Z obrębu K-ŁOChK wyłącza się teren Stąporkowa zgodnie z administracyjnymi granicami tego miasta.

Ochrona

Nie


Zarządzanie

Marszałek Województwa Świętokrzyskiego